reborn 261

Reborn 261 : กุญแจมือ
------------“เพื่อต่อสู้กับเดซี่ 6 บุปผาอาลัยที่มีพลังอันแข็งแกร่ง ฮิบาริเปิดใช้อาวุธกล่องวองโกเล่!!”------------


โรมาริโอ้ : โอ นั่น
เดซี่ : นั่นมัน...
คุซาคาเบะ : กุญแจมือ…!?
ท่านฮิ : จะเริ่มกันได้หรือยัง?
เดซี่ : คิด-(กุญแจมือ..... นั่นคืออาวุธกล่องวองโกเล่ของผู้พิทักษ์แห่งเมฆางั้นสินะ...)




เดซี่ : คิด-(นอกจากนั้นที่ปลายหนามนั่นก็ยังมีไฟที่ดูท่าทางจะใช้สำหรับโจมตีอยู่ด้วย แต่ก็ยังดูเป็นกุญแจมือที่มีไว้สำหรับใช้จับกุมอยู่ดี...)
เดซี่ : คิด-(ถึงเราจะไม่ได้ข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธกล่องวองโกเล่จากท่านเบียคุรัน... แต่เท่าที่ดูแล้ว กุญแจมือนั่น...)
เดซี่ : ไม่มีปัญหาอะไรสำหรับฉัน เปล่าประโยชน์น่า




ท่านฮิ : ไม่ปล่อยให้หนีได้หรอกนะ








โรมาริโอ้ : นั่นมันอะไรกันน่ะ!?
ดีโน่ : เจ้านั่นสลัดข้อมือของตัวเองทิ้ง…
คุซาคาเบะ : คะ...คุณเคียว!!
ดีโน่ : ยังกับจิ้งจกแน่ะ... จิ้งจกน่ะมีความสามารถในการที่จะสลัดทิ้ง แล้วจากนั้นก็งอกหางตัวเองขึ้นมาใหม่…
โรมาริโอ้ : แต่ว่ามันก็ไม่ได้งอกใหม่ได้เร็วขนาดนี้นี่ครับ?
ดีโน่ : เป็นไปได้นะ ถ้าคิดถึงคุณสมบัติของไฟของเจ้านั่นแล้ว
โรมาริโอ้ : คุณสมบัติของไฟธาตุอรุณ... อ๊ะ คุณสมบัติในการกระตุ้น!! เพราะอย่างนั้นถึงได้งอกใหม่ได้เร็วแบบนี้สินะครับ!!
เดซี่ : Carnage Release...(นึกคำแปลดีๆไม่ออก แต่คือการที่เดซี่ใช้พลังจนกลายเป็นลูกครึ่งจิ้งจกแบบนี้น่ะ) จะทำให้ความสามารถของผู้ใช้เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า





เดซี่ : โดยการรวมเอาความสามารถของอาวุธกล่องกับมนุษย์ที่ใช้เข้าด้วยกัน ก็จะได้พลังที่ก้าวข้ามขอบเขตของสิ่งมีชีวิตทั่วไปขึ้นมา
เดซี่ : อย่างเช่น สิ่งที่หางจิ้งจกทั่วๆไปไม่มีทางที่จะทำได้
คุซาคาเบะ : ข้อมือที่หลุดไปแล้วนั่นกำลังงอกเป็นตัว!! นี่มันสามารถงอกใหม่ได้ทั้งตัวเลยเรอะ!?
เดซี่ : น่าสมเพชจังนะ ที่อาวุธกล่องวองโกเล่ของนายมันดันทำอะไรกับความสามารถนี้ของฉันไม่ได้ ยอมแพ้แล้วก็บอกที่อยู่ของท่านยูนิมาซะเถอะน่า





ท่านฮิ : ไม่จำเป็น
ท่านฮิ : ถ้าแค่นี้ล่ะก็ ไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธอื่นเลยก็ได้
เดซี่ : .....หือ? อะไรน่ะ!? กุญแจมือนั่น...
คุซาคาเบะ : กลายเป็น 2 อันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...
ท่านฮิ : ฉันจะขอจับนาย โทษฐานที่ทำให้อาคารเรียนได้รับความเสียหาย





โรมาริโอ้ : 4 อัน!!
ดีโน่ : เจ้านั่น... จะทำอะไรน่ะ?
เดซี่ : ไอ้นั่นท่าทางน่าสนุกดีนี่ แต่ไม่ว่านายจะเพิ่มกุญแจมือเยอะขนาดไหนก็เถอะ...
เดซี่ : มันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ!!
ท่านฮิ : ฉันก็ว่างั้น





ท่านฮิ : ถ้ามันแค่ 10 หรือ 20 อันน่ะนะ
เดซี่ : อ๊า!!?





คุซาคาเบะ : นั่น กุญแจมือพวกนั้น ยังกับกลายเป็นเครื่องพันธนาการไปหมดทั้งตัวเลย!!
ดีโน่ : คุณสมบัติของธาตุเมฆาทำให้เกิดในการเพิ่มพูนขึ้นอย่างมหาศาล มากจนเกินกว่าความเร็วที่จะสลัดทิ้ง!! ...และเพราะยังงั้น... รูปร่างมันถึงได้กลายเป็นแบบนั้น!!





เดซี่ : ไม่เคย..... ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย!!
ท่านฮิ : จริงสิ..... นายน่ะดูเหมือนว่าอยากจะตายสินะ แต่ว่าฉันไม่อนุญาตให้ตายง่ายๆหรอกนะ
เดซี่ : อะ?
ท่านฮิ : รัดให้แน่นขึ้นอีกหน่อย
เดซี่ : หะ!!! หายใจไม่ออก!!! นี่มันอะไรกัน!! ไม่เห็นจะเคยได้ยินเรื่องแบบนี้จากท่านเบียคุรันเลย!! ที่กุญแจมือจะกลายเป็นอะไรแบบนี้น่ะ!!! โอ๊ยยย เจ็บบบบ!!!
ดีโน่ : คิด-(เป็นไปตามแผนของนายจริงๆสินะ อิริเอะ โชอิจิ.....)
ดีโน่ : คิด-(ที่ว่าในโลกคู่ขนานอื่นๆนั่นน่ะ ไม่มีอาวุธกล่องวองโกเล่อยู่..... และเพราะแบบนั้นเบียคุรันก็เลยไม่รู้จักมัน!!





เดซี่ : อะ... อ๊อก
ท่านฮิ : นายนี่มันน่าสมเพชยิ่งกว่าที่คิดซะอีก สาเหตุที่นายอยากตายแต่ตายไม่ได้มันก็เพราะไฟธาตุอรุณที่อยู่ในตัวไม่ใช่เหรอไงกัน?
ท่านฮิ : ในฐานะของกรรมการรักษาระเบียบ ฉันขอยึดเจ้านี่ไว้ก็แล้วกัน
เดซี่ : อือ...
ดีโน่ : ถ้าไม่มีแหวน ถึงจะเป็น 6 บุปผาอาลัยตัวจริงก็เถอะ... ก็ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาๆ
คุซาคาเบะ : ยอดไปเลยครับ คุณเคียว!! สมกับที่เป็นท่านประธานของเรา!!





ดีโน่ : สึนะ ได้ยินฉันหรือเปล่า?
สึนะ : อ๊ะ เสียงนั่นมัน!!
โกคุ : เสียงเจ้าม้าพยศ!
สึนะ : อ๊ะ... ครับ... ครับ... จริงเหรอเนี่ย!! เขาบอกว่าคุณฮิบาริสู้กับ 6 บุปผาอาลัยที่ชื่อเดซี่ แล้วก็ชนะด้วย!!
ทุกคน : ว๊าวว ไม่น่าเชื่อเลย!! / สุดยอด!!
รีบอร์น : ดูท่าตอนนี้ก็คงจะไม่มีภาวะคับขันแล้วล่ะนะ
โกคุ : เจ้าพวกนั้นตอนนี้คงไม่รู้จะทำยังไงต่ออยู่แหงๆ!!





เบียงกี้ : ตอนนี้ก็คงจะไม่เป็นไรแล้วล่ะ ถ้าแบบนี้พวกนั้นก็คงไม่มีทางหาเธอเจอแน่ ยูนิ
ยูนิ : ค่ะ
คุณลุง : เอาล่ะ งั้นฉันคงต้องขอตัวก่อน เดี๋ยวฉันจะปิดร้านไม่อยู่สักพัก พวกเธอก็ใช้ร้านนี้กันได้ตามสบายเลยนะ
สึนะ : เอ๋!? ทำไมมันกะทันหันแบบนี้ล่ะ...!! รอเดี๋ยวก่อนสิครับ!!
รีบอร์น : พวกเรายังไม่ได้รู้เรื่องอะไรของนายเลยนะ ตกลงว่านายเป็นใครกันแน่?
คุณลุง : หือ? ก็บอกไปแล้วนี่ว่าเป็นลูกชายของคุณยายเจ้าของร้านนี้ที่ตายไปตั้งแต่เมื่อ 3 ปีก่อนน่ะ ชื่อคาวาฮิระไง?
สึนะ : ไม่ใช่ ที่ถามมันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นครับ!!
คุณลุง : ฝากพวกเธอดูแลร้านด้วย
รีบอร์น : ชิ
คุณลุง : ไปล่ะนะ
สึนะ : อ่า เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน...





สึนะ : แล้วนั่นนายคิดจะทำอะไรน่ะ!! อย่าเอาไอ้นั่นขึ้นมาขู่คนที่เขาช่วยพวกเราเอาไว้เซ่!!
รีบอร์น : ...... ฉันไม่ไว้ใจเจ้านั่นเอาซะเลย.....
คิเคียว : นั่นก็คือ...
บลูเบล : อี๊กก
คิเคียว : ทำได้ดีมาก โทริคาบุโตะ นายกำลังคอยช่วยปกป้องท่านอยู่สินะ





บลูเบล : นี่คือการเชื่อมต่อเหรอ?
คิเคียว : บลูเบล พวกเราอย่าเข้าไปรบกวนเชียวนะ ไปที่อื่นกันก่อนไป
บลูเบล : ...แต่ก็ไม่น่าเชื่อเลยนะ... ฉันเองก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อนเลยล่ะ.....
คิเคียว : ตามปกติแล้วมันควรจะต้องมีการเตรียมการก่อน แล้วก็ทำที่ห้องในใจกลางของศูนย์บัญชาการใหญ่ แต่ว่าตอนนี้มันคงไม่มีทางเลือก...
บลูเบล : นี่ก็คือ วิธีการที่เขาติดต่อกับโลกคู่ขนานอื่นงั้นสินะ
คิเคียว : จริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายๆเหมือนอย่างที่ อิริเอะ โชอิจิ บอกหรอก... ก็หวังว่าท่านคงจะไม่ฝืนตัวเองมากจนเกินไปหรอกนะ...





ป๋าเบีย : แฮ่ก แฮ่ก ….. เจอพวกนั้นแล้ว... อยู่ที่บริษัทค้าที่ดิน... ที่ชื่อว่าคาวาฮิระ

------------“ดวงตาที่มองพุ่งตรงไปเพื่อหาตัวยูนิ!! เบียคุรันเริ่มการไล่ล่า!!”------------


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฮิบาริ โหดจัง ขอบคุณครับ ว้า เบียคุรันรู้ที่ซ่อนเเล้วเรอะเนี่ย

โห อะไรอ่ะ ป๋าเบียรู้แล้วเหรอเนี่ย

แต่ท่านฮิ เท่สุดๆ